Cevap:
Şiirler çoğu zaman saz eşliğinde söylenir. Duruma göre şiir söyleyen âşıklar, şiirleri için bir ön hazırlık yapmazlar. Bu yüzden şiirlerinde derin bir anlam kusursuz bir biçim görülmez.
Aruz ölçüsü ile şiir yazanlar olmasına rağmen asıl ölçü hece ölçüsüdür.
Genellikle hecenin: 7'li, 8'li, ve 11'li kalıpları kullanılmıştır.
Şiirlerde az da olsa söz sanatlarına yer verilmiştir.
Şiirle müzik iç içedir.
Daha çok şiir alanında gelişmiştir, düzyazı örnekleri arka planda kalmıştır.
Nazım birimi dörtlüktür. Ancak nadiren de olsa türkü ve ninnilerde üçlü, beşli söyleyişler görülür.
Dili, halk dilidir. Bu dilin öz Türkçe olduğu söylenemez ancak halka mal olmamış sözcükler kullanılmamıştır.
Şiirler hazırlıksız söylenildiğinden daha çok yarım kafiye ve redif kullanılmıştır.
Nazım şekli olarak mani, koşma, varsağı,destan vs. kullanılmıştır.
Konu olarak Âşık edebiyatında aşk, ölüm, hasret, ayrılık gibi duygusal konular, doğa sevgisi, yiğitlik ve zamandan şikayet işlenmiştir. Tekke edebiyatında ise konu din ve tasavvufdur.
Söyleyişlerde doğa ile iç içe olmaktan kaynaklanan bir somutluk hâkimdir.
Halk şairlerinin hayat hikâyeleri ve şiirleri cönk adı verilen eserlerde buluşur.
Açıklama:
