Ben metin kuracağım.
BABAMIN ÖĞÜTÜ
Biz, 5 kardestik. Kızçay Köyün'de, kıt kanaat geçinen bir aileydik. Babam ve annem okumuş değildi. 5 kardeşimden biri Osman, biri Hasan, biri Emel, biri Ela ve biride ben Mehmet.
Babam, kömür ocağında çalışıyordu. Anam ise gundelige giderdi. Bizim en büyüğümüz ise Hasan agabeyimdi. Ben ortancaydim. En kucugumuz Emel idi.
O vakitler ben 8, Hasan agabeyim 16, Ela abam 11, Osman kardasim 6, Emel ise 3 yaşındaydi. Hasan agabeyim ve Ela abam okumuyordu. İstemiyorlardi. Daha çok odun kesmeyi ve satmayı iş edinmislerdi. Osman ve ben ise okuyorduk. İstiyorduk okumayı.
Babam bazı vakitler bizi kucağına alır şöyle derdi:
Okumuşum ekmegi koynundadir.
Bu lafı ben 20 yaşıma gelince anladım.
20 yaşına gelince mesleğimi,öğretmenliği kazandım. Şimdi ise 3 çocuğum var. Ayrıca zor sıkışık değiliz. Babam doğru demiş:
çalışanın ekmeği koynundaymis.