İzel resim yapmayı çok seviyordu. Annesiyle birlikte otellerine gittiğinde oradaki bir abla İzel'e bir resim defteri ve boyalar vermişti. Annesi de "Ablanın resim defteri yok bunu ona veririz eminim buna çok sevinecek" demişti. İzel her gün yeni resim yapıyordu ve 2 gün içerisinde resim defterini bitirdi. Annesine ne diyeceğini düşünüyordu. İzel'in ablası sırf bu yüzden işe alınamamıştı. İzel ressam olmak istiyordu annesi kızıyordu. Çünkü İzel okula gitmiyordu. İzel artık bu sene okula gidiyordu. Dersleri çok iyiydi, resimleri de çok güzeldi. İzel artık büyümüştü ve hala ressam olmak istiyordu. Öğretmenleri İzel'in yeteneğini fark etmişlerdi ve onu yatılı okula götürüp masraflarını da kendileri karşılayacaklarını söyledi.