Farsça'da “yanmış, tutuşmuş” anlamına gelen sûhte kelimesi, Osmanlı devrinde medrese öğrencileri için onların ilim aşkıyla yanmış tutuşmuş olmalarına izâfeten kullanılmıştır.
>Eğer kişi önemli bir iş yapıyorsa, bu işi başkalarının yardımıyla sonlandıramaz. Çünkü bu durumda yardımcının yardımını kesmesiyle iş yarıda kalabilir.