Soru: karagöz ve Hacivat metni yazarmisiniz​

Öncelikle Merhabalar :)

Karagöz iş bulur. Yedi gün çalışır ve ilk haftalığını alır. Akşamüstü evine dönerken haftalığını kaybeder. Geldiği yoldan geriye döner ve düşürdüğü paralarını aramaya başlar. Diğer yandan da söylenmektedir:

" Paracıklarım, paracıklarım, gitti paracıklarım. Keşke paralarım cebimde dursaydı da ben kaybolsaydım. "

Aynı saatte evine dönmekte olan Hacivat Karagöz'le karşılaşır.

Hacivat: " Hayrola Karagözüm, yanımdan geçersin beni görmezsin. Paracıklarım dersin. Para mı kaybettin? "

Karagöz: " Hiç sorma Hacivat. Haftalık almıştım, onu kaybettim. "

Hacivat: " Bir gören, bir bulan yok mu? "

Karagöz: " Dört gören, beş bulan var. Canımı sıkma, canını yakarım. "

Hacivat: " Aman Karagözüm kızma. Para kaybedince ararsın bulamazsan, kadıya gidersin. "

Karagöz: " Hı. "

Hacivat: " Para kaybettin, aradın bulamadın, ne yaparsın? Kadıya gidersin. "

Karagöz: " Demek paramı kadı bulmuş. "

Hacivat: " Kadının para falan bulduğu yok. Parayı bulan kadıya bırakır. Kaybeden kadıya gider. Para kadıdaysa parasını alır. "

Karagöz: " Ya para kadıda yoksa. "

Hacivat: " O zaman avcunu yalar. "

Karagöz: " Yani şimdi avcumu yalarsam param bulunur mu? "

Hacivat: " Nereni yalarsan yala paran bulunmaz. "

Karagöz: " Ne yapmak gerekir? "

Hacivat: " Kadıya gitmek gerekir. Buyur Karagözüm, önden sen yürü. "

Karagöz: " Önden ben yürümem, yanyana gidelim. "

Hacivat ile Karagöz kadıya giderler. Yolda para bulan birisi parayı getirip kadıya teslim etmiştir. Fakat paranın sahibinin kim olduğunu bilmemektedir. Karagöz'ün haftalığını kaybettiğini öğrenen Hacivat onu kadıya yönlendirir. Çünkü Karagöz'ün kaybettiği parayı bulan Hacivat'tır.

KARAGÖZ İLE HACİVAT: LEYLEK

Mart ayının ortası. Kar yeni kalkmış. Ortalık ayaz, hava buz gibi. Karagöz nicedir işsiz. Kazağını, paltosunu eskiciye satmış. Yarı aç, yarı tok. Üstünde bir fanila, bir mintan. Soğuk havada iş bulmak için gezerken, dişlerinin takırtısı Uludağ'dan duyuluyor. Karagöz tam bu esnada Hacivat'la karşılaşır.

Hacivat: " Merhaba Karagözüm. Nasılsın, iyi misin? "

Karagöz: " İyi değilim Hacivat. Donuyorum. "

Hacivat sağa sola bakınır. Bir evin bacası üstündeki leyleği görür. Parmağıyla leyleği işaret ederek:

" Bak Karagözüm, leylekler gelmiş. Artık yaz geliyor. "

Karagöz: " Hacivat, anlamsız konuşma. Hem leylek gelmiş diyorsun, hem kaz geliyor diyorsun. "

Hacivat: " Kaz demedim Karagözüm, yaz geliyor dedim. "

Karagöz: " Kaz yazayım ama ben yazı bilmem ki. Yaz demek kolay. "

Hacivat: " Dediklerimi yanlış anlıyorsun Karagözüm. Bak leylek nasıl da takırdıyor. "

Karagöz çenesini tutar:

" Takırtı benden geliyor. Paltom yok da, soğuktan dişlerim takırdıyor. "

Hacivat: " Palton yok mu? Doğru ya, paltonu giymemişsin. Al benim paltomu giy. " diyen Hacivat paltosunu Karagöz'e verir. Karagöz paltoyu giyer ve dişlerinin takırdaması durur. Bu sefer üşüyen Hacivat'ın dişleri takırdamaya başlar.

Karagöz: " Hacivat, bu leylek yolunu kaybetmiş, kış günü Bursa'ya gelmiş. Şimdi gerçekten takırdamaya başladı. "

Hacivat: " Karagözüm, leylek değil, ben takırdıyorum. O palto senin olsun. Kürkçü Emin'den kendime kürklü palto alacağım. "

Karagöz: " Körükçü Cemil'den palto mu çalacaksın? "

Hacivat: " Çalmayacağım, parasıyla kürklü palto satın alacağım. "

Karagöz: " Hacivatım, paltonu geri al, bana kürklü palto satın al. "

Hacivat: " Olmaz Karagözüm, benim eski paltomu sen giy. Ben kendime kürklü palto alacağım. "

Karagöz, kendine alma, bana al dedikçe, Hacivat, sana değil, kendime alacağım der ve birlikte Kürkçü Emin'in dükkanına girerler. Bunlar dükkanda tartışa dursunlar, Kürkçü Emin bir diğer lakabı da tilki Emin: Gençliğinde bir taşla dört kuş vurmuşluğu vardır. Şimdi ise, bir taşla iki kuş vurmanın derdindedir. Sensin der, büyüksün der, zenginsin der ve Hacivat'a iki kürklü palto satar. Paltoların birini Hacivat, diğerini Karagöz giyer.

Hacivat, Karagöz ile birlikte yolda giderken, gördüğü bir fakire eski paltosunu verir. İki arkadaş ilk karşılaştıkları yerden geçerken, leyleğin o evin bacasında olmadığını görürler.

Hacivat: " Bak Karagözüm, leylek yok, gitmiş. "

Karagöz başını kaldırır, etrafına bakınır:

" Başka leylekler mi gelmiş? Hani nerede? "

Hacivat: " Başka leylek falan yok. Tek leylek vardı, o da gitmiş. "

Karagöz: " Ha, şu zamansız gelen leylek. Onun sayesinde kürklü palto sahibi oldum. Şansım açıldı. Bundan sonra beni kimse tutmasın. "

DİLENCİ HACİVAT

Hacivat tüccarın biriyle ortak olur. Birlikte mal alıp satmaya başlarlar. İlk zamanlar işler iyi gider, sonradan bozulur. Bir sabah erkenden tüccar çıkagelir ve Hacivat'a iflas ettiklerini, elde avuçta birşey kalmadığını söyler. Hacivat parasız ve çaresiz kalır, evine ekmek götüremez olur. İş arar bulamaz, dilencilik yapmaya başlar:

" Fakire bir sadaka, fakire bir sadaka, " diyerek dolanır durur.

Karagöz Hacivat'ı dilenirken görünce beyninden vurulmuşa döner. Kendini çabucak toparlar ve Hacivat'ın yanına gider.

Karagöz: " Hacivatım, bu ne hal böyle? "

Hacivat: " Halim haraptır, Karagözüm. Tüccarın biriyle ortaklık kurdum, koca serveti har vurup harman savurdum. "

Karagöz: " Koca servet mi? Bu işe ne yatırdın sen onu söyle. "

Hacivat: " Bin beş yüz altın. Gitti, gitti, bin beş yüz altınım. "

Karagöz: " Ne?! Senin o kadar altının var mıydı, Hacivat? "

Hacivat: " Olmaz olur mu Karagözüm? Babamdan kalan servet pek çoktu. "

Karagöz: " Hazıra dağlar dayanmaz derler. "

Hacivat: " Dayandı. "

Karagöz: " Mirasyedinin mirası biter derler. "

Hacivat: " Bitmedi. "

Karagöz daha sonra Hacivat'tan tüccarın adını öğrenir. Tüccara giderek, ortak aradığını, evini ve bahçesini ortaya koyarak iş yapmak istediğini söyler ama gelir gider defterini kendisinin tutması gerektiğini bildirir. Tüccar, Hacivat'tan sonra yolunacak kaz olarak gördüğü Karagöz'e elindeki bin beş yüz altını verir.

Karagöz ertesi gün Hacivat'a bin beş yüz altını verir ve bir daha hiç kimseyle ortak olmamasını söyler. Daha ertesi gün Karagöz'ün evine gelen tüccar yanındaki adamı göstererek, evi ve bahçeyi satın almak isteyen bir müşteri buldum, der. Ayrıca ortaklık gereği verdiği altınların bundan sonra kendisinde duracağını söyler.

Bunun üzerine Karagöz altınları gece evine giren hırsızların götürdüğünü, ortaklık kalmadığı için, evini ve bahçesini satmaktan vazgeçtiğini söyler. Tüccar durumu kabullenmek istemez. Karagöz sesini yükseltir, tüccara diklenir. Tüccar, Karagöz'ün karşısında tutunamaz. Müşteri kaçar gider. Çaresiz kalan tüccar yol kenarına oturup ava giderken avlandım der ve hüngür hüngür ağlamaya başlar.

KARAGÖZ BALIKÇI

İşsiz kalan Karagöz Hacivat'ın yönlendirmesi üzerine Misi Köyü'ne giderek oradaki gölden alabalık tutmaya başlar. Akşamüstü at arabasına binerek Bursa'ya döner. Alabalıkların bir kısmını kendine ayıran Karagöz geri kalanı balıkçılara satar.

Bir akşamüstü alabalıkları temizleyen Karagöz'ün hanımı balığın birinin içinde inci bulur. Çok sevinir. Hemen odada oturmakta olan Karagöz'e inciyi gösterir. Karagöz sevinçten ne yapacağını şaşırır ve oynamaya başlar.

Akşam yemeğinden sonra evde konuşulan tek konu incidir. Karagöz'ün oğlu Yaşar, baba, ya tuttuğun öteki balıklarda da inci varsa, deyince Karagöz:

" Doğru oğlum, o balıklarda da inci olabilir. O zaman tuttuğum her alabalığın içini evde temizleriz, karnında inci olup olmadığına bakar, öyle satarız. Her gün tuttuğum on-on beş alabalığın birinden inci çıksa zengin olduk gitti demektir. "

Karagöz sonraki günlerde düşüncesini aynen uygular. Evde temizlenen alabalıkların birinden, ikisinden inci çıkmaktadır. İncileri kuyumcuya satan Karagöz kısa zamanda fakirlikten kurtulur.

Kuyumcu incinin kaynağını merak eder. Karagöz'ün ağzını arayan kuyumcu hiçbir şey öğrenemez. Bunun üzerine gizlice Karagöz'ü takip etmeye başlar. Sonunda olayı çözer ve gölün karşı kıyısında çadır kurarak, beş karısını, oğullarını, kızlarını, gelinlerini, damatlarını ve torunlarını getirir. Birlikte çok çalışarak, çok balık tutarak kısa zamanda göldeki alabalık neslini kuruturlar. Gölde bir tane alabalık kalmaz. Kuyumcu, torbalar dolusu inciyle servetine servet katar.

Aradan günler, haftalar geçmesine karşın, bir tek alabalık tutamayan Karagöz yol parası, evin geçimi derken, giderek fakirleşir. Daha sonra yine Hacivat'ın yönlendirmesi üzerine Hacivat ile birlikte Ulucami'nin yapım işinde çalışmaya başlar.

KARAGÖZ İLE HACİVAT: MANGAL SEFASI

Hacivat: " Karagözüm, sucuk aldım. Gel mangal sefası yapalım. "

Karagöz: " Birer kangal alalım ama benim bahçe küçük, kangala dar gelir. "

Hacivat: " Kangal demedim Karagözüm, mangal dedim. Mangalda sucuk pişirelim. "

Karagöz: " Kangalla çocuk bir arada olmaz. Yaşar'ı kangal ısırır. "

Hacivat: " Canım, ne Yaşar'ı, ne kangalı, sucuk dedim, mangal dedim. "

Karagöz: " He öyle söylesene, sucuğu mandalla tavana asarsın. "

Hacivat: " O neden? Neden sucuğu tavana asıyorsun? "

Karagöz: " Kurusun diye. Kuru sucuğun tadı farklı olur. "

Hacivat: " Tamam Karagözüm, sucuğu kuruttum, mangalı bahçeye oturttum. "

Karagöz: " Ben senin bahçeye gelmem, Hacivat. "

Hacivat: " Gelmezsen gelme. Ben de kendime ziyafet çekerim. "

Uzaklaşıp giden Hacivat'ın arkasından Karagöz söylenir:

" Seni gidi beni bilmez. Kangalı kesmiş, sucuk yapmış, mangalda pişirecekmiş. Bende o sucuğu yiyecek göz var mı? "

KARAGÖZ İLE HACİVAT: BUZAĞI

Karagöz ile Hacivat yolda karşılaşırlar. Karşılıklı selamlaşmadan sonra iş arayan Karagöz'ün moralinin bozuk olduğunu gören Hacivat, ona derdini unutturmak için, bilmece sormaya karar verir:

" Karagözüm, sana bir bilmece sorayım da cevabını ver. Öküz altında ne arıyor derler? "

Karagöz: " Tavşan arıyor derler. "

Hacivat: " Olmaz, tavşanın öküzle ilgisi yok. "

Karagöz: " Tilki arıyor derler. "

Hacivat: " Tilkinin öküzle hiç ilgisi yok. "

Karagöz: " Kurt arıyor derler. "

Hacivat: " Kurt öküz altında aranmaz. Öküz bunu babası, inek bunun annesi. "

Karagöz: " Koyun bunun amcası, keçi bunun dayısı. "

Hacivat: " Hani o şey büyür dana olur, tosun olur. "

Karagöz: " Dana olur, tosun olur. "

Hacivat: " Tamam, dana dedin, dananın küçüğü. "

Karagöz: " Küçük dana . "

Hacivat: " Hah, küçük danaya ne derler? "

Karagöz: " Dana küçük. "

Hacivat: " Karagözüm, galiba bilemeyeceksin. "

Karagöz: " Ben bilemezsem sen bil. "

Hacivat: " Buzağı arıyor derler. "

Karagöz: " Hı? "

Hacivat: " Öküz altında buzağı arıyor derler. "

Karagöz: " Ben onun öyle olduğunu biliyordum ama aklıma gelmedi. Sorunun cevabı buzağı. Bildim mi? "

Hacivat: " Bildin Karagözüm, bildin. "

Karagöz: " Bilemesem şaşardım. Bu soru kolaydı. Zor sorsan onları da bilirim. "

Karagöz' ün güldüğünü, neşelendiğini gören Hacivat sevinir. Karagöz'ü de sevindirmek ister ve ona pazar yerinde hamallık bulur. Günün geri kalan kısmında sandıkla portakal, limon taşıyan Karagöz akşamüstü kazandığı iki akçeyle evinin yolunu tutar.

KARAGÖZ İLE HACİVAT: TURŞU

Hacivat: " Hanım turşu kurduydu. Turşular bir olmuş. "

Karagöz: " Hanım tarla kurduydu. Kuş mu olmuş? "

Hacivat: " Canım Karagözüm. Ne kurdu, ne kuşu? "

Karagöz: " Kurt Bozkurt, kuş Zümrüdü Anka Kuşu. "

Hacivat: " Hanım turşu kurduydu. Turşular olmuş dedim. "

Karagöz: " Hani masalda Bozkurtlar Zümrüdü Anka Kuşu'nu tepelemiş. "

Hacivat: " Eee. "

Karagöz: " Ben de seni tepelerim. "

Karagöz Hacivat'ın üstüne yürür.

Hacivat: " Dur Karagözüm, ben ne yaptım? "

Karagöz: " Daha ne yapacaksın? Tepeme çık öt bari. "

Hacivat: " Tepene çıkıp öteyim mi? Ne gibi ötmemi istersin Karagözüm? "

Karagöz: " İster horoz gibi öt, ister bülbül gibi öt. "

Hacivat: " Eşek gibi öteyim mi? "

Karagöz: " Eşek ötmez anırır. İstersen anırabilirsin. "

Hacivat: " Ben anıramam ama sen iyi anırırsın, Karagözüm. "

Hacivat tarafından eşek yerine konmak Karagöz'ü çileden çıkarır. Hacivat'ın üstüne hamle yapar. Hacivat geri dönüp kaçmaya başlar. Karagöz Hacivat'ı evinin önüne kadar kovalar. Hacivat evine girer ve kapıyı sürgüler. Kapının önünde bağırıp çağıran Karagöz'e pencereye çıkan Hacivat'ın hanımı söylenir:

" Aaa yeter be! Git kendi evinin önünde bağır. "

Hacivat'ın hanımının sözleri karşısında Karagöz sessizce oradan uzaklaşır. On gün ne Hacivat'ı arar ne de onun evinin önünden geçer. İki ayrılmaz dost sonradan barışırlar.

KARAGÖZ İLE HACİVAT: LEYLEK ETİ

Hacivat: " Karagözüm, ziyafet var. "

Karagöz: " Hı.. "

Hacivat: " Ziyafet var, ziyafet. Al hanımı, Yaşar'ı. Bu akşam bize gelin. Levrek aldım, pişirip yeriz. "

Karagöz: " Bu akşam size gelemeyiz, leylek eti yiyemeyiz. "

Hacivat: " Leylek demedim Karagözüm, levrek dedim. Levrek balığı. "

Karagöz: " Bırak ya Hacivat, ne zamandan beri leylekler balık oldu. "

Hacivat: " Leylekler balık olmaz, tıpkı benim Karagöz olamadığım gibi. "

Karagöz: " Keşke Karagöz olsan, bana benzesen Hacivat. "

Hacivat: " Aman, hayatta isteyeceğim en son şey sana benzemek. Ben bu halimden memnunum. "

Karagöz: " Tamam, bana benzeme. Git Halim'le Memduh'a benze. "

Hacivat: " Sen ne diyorsun Karagözüm? Halim'le Memduh da kim? "

Karagöz: " Sizin mahalleden yeni taşınmışlar. Bizim mahalleye geldiler. "

Hacivat: " Eee sonra? "

Karagöz: " Bizim mahalleyi beğenmediler. Sizin mahalleye geri dönecekler. "

Hacivat: " O neden? "

Karagöz: " Çünkü onları dövdüm. Alaycı konuşmaya devam edersen seni de döverim. "

Hacivat: " Sustum Karagözüm, yeter ki beni dövme. "

Karagöz: " Leylek eti falan da yemem. "

Hacivat: " Yeme Karagözüm, leylek eti yeme.

KARAGÖZ İLE HACİVAT: KARAGÖZ AŞIK

Genç Karagöz Bursa sokaklarında elinde bir demet ısırgan otuyla hızlı adımlarla yürürken, Hacivat'la karşılaşır. Hacivat sorar:

" Hayrola Karagözüm, bu ne acele? Sanki peşinden köpek kovalıyor. "

Karagöz: " Sus Hacivat! Köpek beni niye kovalasın? O ancak senin gibileri kovalar. "

Hacivat: " Hemen kızma Karagözüm, lafın gelişi öyle dedim. Hızlı hızlı nereye böyle? "

Karagöz: " Hı.. "

Hacivat: " Hızlı hızlı nereye böyle? Yani nereye yetişeceksin? "

Karagöz: " Şey, yavuklumla buluşacağım da. "

Hacivat: " Yavuklun mu? Senin yavuklun mu var? "

Karagöz: " Var tabi, neden olmasın? Ben sevemez miyim yani? "

Hacivat: " Tabi seversin, yavuklun da olur. O elindeki nedir? Isırgan otu mu? "

Karagöz: " He ya ısırgan otu. Yavukluma verecektim "

Hacivat: " Olur mu Karagözüm, hiç insan sevdiğine ısırgan otu verir miymiş? "

Karagöz: " Ee o zaman ne verir?

Hacivat: " Karanfil verir. "

Karagöz: " Kara fil mi? Afrika mı burası? Fil ne arar? "

Hacivat: " Karanfil dedim Karagözüm. Bir tür çiçek. "

Karagöz: " Çilek bulunmaz şimdi, mevsimi değil. "

Hacivat: " Çilek değil, çiçek dedim. Her neyse sen iyisi kırmızı gül götür. "

Karagöz: " Hı.. "

Hacivat: " Kırmızı gül, kırmızı gül. "

Karagöz: " Kırmızı tül mü? Perdelik tüllerden mi? "

Hacivat: " Dur Karagözüm, ne perdesi ne tülü. Kırmızı gül dedim. "

Karagöz: " Kırmızı kül mü? Amma yaptın Hacivat, külün kırmızısı mı olurmuş? "

Hacivat: " Yine yanlış anladın. Peki o zaman senin dilinle konuşalım. Ya nesi olur? "

Karagöz: " Sen de ne cahilsin Hacivat. Külün rengi kül rengi olur. Bilmiyorsan öğren. "

Karagöz'ün yanlış anlamaları karşısında sinirlenen Hacivat ne kadar hırslandığını Karagöz'e fark ettirmemeye çalışır. Kuruyan dili damağında zorlukla döner:

" Tamam Karagözüm, yavukluna ne istersen götür. Isırgan götür, sarımsak götür, soğan götür. "

Hacivat, ister ıspanak götür, ister pırasa götür, diye söylenerek uzaklaşır gider. Hacivat'ın arkasından bakakalan Karagöz çabucak aklını toplar. Kendini daha sağlıklı düşünmeye zorlar:

" Hacivat'ın her dediğini ısırganın yanında yavukluma hediye etsem iyi olacak. Şimdi ben sarımsak, soğan, ıspanak, pırasa nerede bulurum? "

Karagöz aradıklarını komşuların yardımıyla tamamlar. Hepsini bir sepete koyarak yavuklusuna verir. Karagöz'ün yavuklusu genç kız hediyelerden dolayısıyla memnun olur. Bu genç kız Karagöz'ün oğlu Yaşar'ın annesidir.

KARAGÖZ İLE HACİVAT: KÖSE

Güzel, güneşli bir yaz gününde Pınarbaşı Meydanı'nda bir sürü adam toplanmış, kahkaha patlatıyordu. Şişiren ağızdır da balonu patlatan iğnedir. Ağızdan çıkan iğneli sözler, adama nasıl kahkaha patlattırır, dilerseniz bunu öğrenelim.

Hacivat: " Ak akçe kara gün içindir. "

Karagöz: " Akçe yok ki kara güne saklasam. "

Hacivat: " Bir elin nesi var, iki elin sesi var. "

Karagöz: " Kurnada oturanın elinde hamam tası var. "

Hacivat: " Söz gümüşse sükut altındır. "

Karagöz: " Söz altınsa sükut tenekedir. "

Hacivat: " Olur mu Karagözüm, sükut yani susmak altındır. "

Karagöz: " İyi, o zaman susalım, konuşmayalım. Buradaki kalabalık hemen dağılır. İnsanlar, işini bırakıp bizi dinlemeye geliyorsa sözüm altın değerinde olduğu içindir. "

Karagöz kalabalığa dönerek:

" Beni haklı görenler alkışlasın. " diye bağırdı. Bir alkış fırtınasıdır koptu.

Bu sefer Hacivat kalabalığa dönerek:

" Beni haklı görenler alkışlasın. " diye bağırdı. Bir alkış boranıdır koptu. Eee ne diyelim onları alkışlayanlar sayıldığında birbirine eşit olduğu görüldü. Yalnız karşıda duran ve Karagöz ile Hacivat'ın her iğneli vuruşuna kahkahasını patlattıran köse kimseyi alkışlamadı. Sonradan sordum, benim oyum ikisine, dedi.

ZAMAN MAKİNESİ

Karagöz bir gün hızlı adımlarla evinden çıkar ve Hacivat'ın evine doğru yürümeye başlar. Karagöz çok hırslıdır, gözü hiçbir şeyi görmez. Kendisini tanıyıp, selam verenlere bile eyvallah etmez. Hışımla gelip, Hacivat'ın evinin kapısını çalar. Hacivat kapıyı açar:

" Yavaş ol Karagözüm, kapıyı kıracaksın! Tokmağı görmez misin? Tekmeyle kapı çalınır mı? Evi yıkacaksın. Benden korkmaz mısın? "

" Kes! Tantanayı bırak! Senden korkmam. Sen benden korkar mısın? "

" Aman Karagözüm, korkarım. Yeter ki, evimi başıma yıkma."

" Hemen gel, benim evin bahçesine. Hani diyordun ya yüz sene sonra ne seni ne beni kimse bilmez, hatırlamaz. Onun sağlamasını yapacağız. Bakalım doğru mu? "

" Hah hah ha. Aman Karagözüm. Bırak yüz seneyi, elli altmış sene sonra bile insanlar bizi hatırlamaz. Suya yazılan yazı gibi, ağızdan söz uçup gider. Kim Hacivat diye, kim Karagöz diye, kim beni ana, kim seni bile. "

" Kes! Çekerim senin kulaklarını. Kapa kapını, düş peşime. "

Gerisin geriye dönüp uzaklaşan Karagöz'ün ardından, Hacivat koşarak zor yetişir.

" Karagözüm, nedir benimle derdin? Ben öylesine şakacıktan söylemişimdir. Sen esas mı sanırsın? "

" Artık iş çığırından çıktı. Sen şakacıktan konuşmadın, ben de esas sandım. Elli altmış sene değil, altı yüz altmış sene sonrasına gideceğiz ve o zamanın insanına bizi soracağız. Ey ademoğlu, Karagöz ile Hacivat'ı bilir misin, diyeceğiz. Yüz kişiden bir kişi bile tanımayan çıkarsa, ben süpürge olayım, yolları süpüreyim. "

Karagöz daha sonra Hacivat'ı evinin bahçesine götürür ve kendi icadı zaman makinesini gösterir:

" Bak Hacivat, bu benim yaptığım zaman makinesi. İkimiz buna binip geleceğe gideceğiz. Bakalım Bursa ve Pınarbaşı Meydanı nasılmış? Kaç yüz sene sonra insanlar nasılmış? Bütün bunları öğreneceğiz. "

" Aman Karagözüm, bu ne böyle? Tahtadan, tenekeden bir odacık yapmışsın. Ama bunun tekerlekleri yok. Tekerlekleri olsa bile hani at, hani eşek. Bunu ne çekip götürecek? "

" Kes! Zırıltıyı bırak! Tekerleğe ihtiyaç yok, çünkü yürümeyecek. Bu makine zaman içinde süzülecek. Süzülerek zamandan hızlı gidecek ve zamanın önüne geçecek. İstediğim yerde duracak ve o zamanda kalacak. Biz de makineden çıkıp geleceği göreceğiz, yaşayacağız. "

"Neler diyorsun, Karagözüm? Söylediklerinin yarısını anlamadım. İddianı ispat et, benden sana bir tepsi cevizli baklava hediye. "

Bunun üzerine Karagöz:

" Bir tepsi cevizli baklava mı? Desene ağzım tatlanacak," dedikten sonra zaman makinesinin kapısını açar ve haydi bakalım Hacivat, gir içeri, der.

Hacivat içeri girip sandalyeye oturur. Karagöz de diğer sandalyeye oturup kapıyı kapatır. Ayaklarıyla bisiklet pedalına benzer bir tür pedalı çevirmeye başlar. Aracın etrafını bir zaman bulutu kümesi kaplar. Karagöz, Bursa Pınarbaşı Meydanı diye bağırır ve pedalı altı yüz altmış defa çevirdikten sonra bırakır. Biraz sonra araç Pınarbaşı Meydanı'nda belirir. Karagöz ile Hacivat araçtan çıkarlar.

Sene 2011. Aralık ayının yirmi dördü. Karagöz ile Hacivat'ı meydanın ortasında gören insanlar, onların başına toplanırlar.

Bir çocuk sevinçle koşarak yanlarına gelir ve geride kalan annesine bağırır:

" Anne, koş bak, Karagöz'le Hacivat. "

Adamlar, kadınlar, çocuklar, Karagöz ile Hacivat'ın etrafını sarar. Duyan gelir, gören gelir. Ortalık kalabalıklaşır. Karagöz nasılsın? Hacivat nasılsın? diye hal-hatır soranlar çoğunluktadır. Sizleri çok seviyoruz, diyenler vardır.

Karagöz atıp tutturmuş olmanın gönül rahatlığı içinde Hacivat'tan yana döner:

" Hani Hacivat, kimse bizi tanımazdı? Ne oldu, gıkın çıkmıyor? Çamura oturdun mu şimdi? "

" Ne desem bilmem ki, Karagözüm. Şaşırdım kaldım. İnsanlar bunca sene sonra bile beni tanıdılar ya, eee ben de az değilim hani, tanımasalardı şaşardım. "

" Vay Hacivat, fırıldak olmuş dönüyorsun! Yaptığın laf kalabalığı. İnsanlar seni tanıdılar ama ben varım diye seni tanıdılar. Ben olmasam, seni kim bilecek? Önce benim adım anılıyor. Ben başroldeyim, sen fagüransın. "

" Hah hah ha. Ona fagüran değil, figüran derler. "

" Ha fagüran, ha fegüran, ne farkeder? Doğrusunu kim bilebilir ki? "

Serdar Yıldırım da, ilk andan itibaren Karagöz ile Hacivat'ın yanındaydı. Onların konuşmalarına kulak müşterisi olmuştu. Karagöz'ün konuşmasından imla, kelime, söyleyiş hatalarını cımbızla çekip alarak, diliyle şekillendirip, doğrusunu söyleyen Hacivat, Serdar'ın bilerek yaptığı hatayı cımbızladı.

" Oğlum, yazıyorsun bari doğrusunu yaz. Ona kulak müşterisi değil, kulak misafiri denir. "

Aynı anda kadının biri, yanındaki kadına şöyle demektedir:

" Üniversiteli gençler galiba. Çok güzel rol yapıyorlar. Tıpkısının aynısı Karagöz ile Hacivat bunlar. "

" Doğru kardeş, belli tiyatro eğitimi almışlar. Böyle gerçekmiş gibi rol yapan tiyatrocu az bulunur. Broadway yıldızları, bunlara bir bardak su veremez. "

Üniversiteli gençler galiba, diyen kadının on yaşındaki oğlu annesinin dediklerine katılmıyordu. Annesi, çok güzel rol yapıyorlar, demişti. Bakın bu doğru olabilirdi. Dünya bir sahnedir dersek, onlar başroldeki aktörlerden ikisiydi. Dünya sahnesine çeşitli devirlerde, çeşitli oyuncular önderlik etmişti. Önderler, liderlik pozisyonlarını hiçbir zaman kaybetmezler ve yüzyıllar sonra bile, bu özelliklerini sürdürürlerdi. Önemli olan, iyilikleriyle, artı değerleriyle hatırlanmaktı. İşte Karagöz ile Hacivat: Bu ikiliye kötüdür, fenadır demek kimsenin aklına gelmezdi. Her tip insan için, biçilmiş kaftandılar. Korkunç zordur, herkes tarafından beğenilmek, takdir edilmek.

Annesi son olarak, tıpkısının aynısı, Karagöz ile Hacivat sanki bunlar, demişti. Sankiyi aradan çıkartırsak, geriye ne kalır? Gerçekten bunlar Karagöz ile Hacivat olabilir miydi? Çocuk, annesinin elinden kurtulup, Karagöz'ün ağzıyla boğazı arasındaki yeri yani sakalını tutup çekiştirdi. Sakal sağlamdı, tutanın elinde kalmıyordu.

Çocuk:

" Anne, Karagöz'ün sakalı takma değil, " dedi ve diğer eliyle Hacivat'ın sakalını çekiştirdi.

" Bak anne, Hacivat'ın sakalı da takma değil. Bunlar gerçekten Karagöz ile Hacivat, " dediyse de annesinin çatılmış kaşlarıyla karşılaşınca sustu.

Serdar daha sonra Karagöz ile Hacivat'ı kalabalıktan kurtararak Muradiye semtine götürdü. Oradan Çekirge semtine inecekler ve ikiliye türbelerini ziyaret ettirecekti. Yolda Serdar, şu internet kafeye girelim de resimlerinizi görelim ve hayat hikayenizi okuyalım, dedi.

Bunun üzerine Karagöz:

" İnternet kafe mi? Ne interneti, ne kafesi? Güvercin kafesi filan gibi mi? "

Serdar:

" Hayır, güvercin değil, tavşan kafesi. Suya yazı yazarsın kalmaz ya internette havaya yazıyorsun kalıyor. Cep telefonunla resim çek, koy siteye, foruma, aylar sonra bile silinmez, bozulmaz. "

Hacivat:

" Cep telefonu mu? O da ne ki? "

Serdar cebinden telefonunu çıkararak:

" İşte bu. Sende de bundan bir tane olsun, ben burada sen Uludağ'da rahatça konuşup anlaşırız. "

" Hiç o kadar uzaktaki iki insan birbiriyle konuşabilir miymiş " diyen Karagöz, Serdar'ın üstüne yürüdü. Serdar kaçtı, Karagöz kovaladı. Az sonra yorulan Karagöz, Serdar'ın peşini bırakıp bir kenara oturdu ve Hacivat'ın gelmesini beklemeye başladı.

Karagöz çabuk sinirlenmişti ama siniri hemen geçti. Karagöz ile Hacivat kafede resimlerini görünce gururlandılar, hayat hikayeleri okununca duygulandılar. Hayat hikayelerinin son bölümünü okumadan geçen Serdar müthiş ikiliyi hala hayatta olduklarına inandırdı ve türbe ziyaretini kara listeye aldı. Onlara tarihsel ve teknolojik bilgi verdi.

Serdar daha sonra Karagöz ile Hacivat'ı kapalıçarşıya götürdü ama onları oradaki izdihamda kaybetti. Ertesi gün Pınarbaşı'na giden Serdar zaman makinesini göremedi. Araç ortada yoktu. Karagöz ile Hacivat zaman makinesine binip gitmişler miydi? Yoksa belediye bu nedir deyip aracı çöpe mi atmıştı? Belediye aracı çöpe atmış olsa bile Karagöz ile Hacivat'ı da çöpe atacak hali yoktu ya. Serdar, Bursa sokaklarında çok aramasına karşın, onların izini bulamadı. Üzüntüsü doruğa çıkmıştı ki, bu hikayeyi yazıp rahatladı. Bu hikayenin Karagöz ile Hacivat'ın hatırlanması, akıllara düşmesi açısından yararlı olacağını düşündü.

Bunlar bu metinlerden bazılarıdır.

Kolay gelsin :)