Soru: 204÷4= kactır acil işlemin herşeyini lütfen yapin​

En iyi seçer misin?Aristoteles’in felsefeye katkılarının başta gelenlerden bir de, bilimlerin tanımlayıp ve sınıflamasıdır. Bilimleri, bilgi türleri üzerinden sınıfladığından, bilginin nasıl elde edildiği onun uğraştığı konular arasındadır. Zihnin bilgileri hangi aşamalardan geçerek ortaya koyduğu, ortaya konulan bilgilerin kesinlik değerleri, en yüksek bilginin ne olduğu sorunları bilgi çerçevesinde incelenen sorunlardan bazılarıdır. Bilimler de bu bilgi anlayışına uygun olarak açıklanmışlardır.11.1. Bilgi11.1.1. Bilme SüreciAristoteles’e göre, bütün insanlar doğal olarak bilmek isterler. Bunun gerekçesi olarak duyulardan alınan zevk gösterilmiştir (Metafizik 1985, 980 a20). Her ne kadar Aristoteles, doğal bilme isteğini, zevke bağlamış olsa da, temelde, insanın olmanın şartları arasında bilme sürecini gerçekleştiren düşünme yeteneğini de saymıştır (De Anima, 427 a20). Her öğretim ve öğrenim, önceden bulunan bilgiden yola çıktığı (İkinci Çözümlemeler 2005, I/I; 71 a), düşüncesi, hazır bulunan bilgilerin önemine de gönderme yapmaktadır. Onun için felsefenin hedefi, varlığın bilgisi, genel olarak geçerli olanın bilimidir (Vorlander 2004, 141). Aristoteles’in bilgi anlayışının çeşitli ayakları vardır. Bunlar şöyle sıralanabilir: 1- Varlık anlayışındaki töz, kuvve –fiil bağlamlarında ortaya çıkan veriler. 2- Yöntem (Organon, kıyas ve kanıtlama, diyalektik, retorik) bağlamında ortaya çıkan unsurlar. 3- Bilim anlayışı çerçevesinde ortaya çıkan veriler. 4- Bilme süreci ve aklın ilkeleri bağlamında gerçekleşen bilgi anlayışı. Sıralanan bu unsurların bütünlüğü bağlamında Aristoteles’in bilgi anlayışı anlaşılabilmektedir. Elinizdeki çalışmada bulunan Aristoteles’in, varlık, bilim ve yöntem anlayışları bilgi anlayışı bağlamında da okunabilmektedir. Aristoteles’in Bilgi Anlayışı başlığı altında, bilme süreci, tanım, ilke, üç ilke ve nedenler üzerinde durulmaktadır.İnsani bir özellik olan bilme, canlı olarak insanın, diğer canlılardan ayrılması ve kendine özgü nitelikleriyle yakından ilgilidir. Aristoteles, insana özgü bu niteliğin nasıl gerçekleştiğine ilişkin görüşlerini çeşitli bağlamlarda ele almıştır.Aristoteles’in bildirdiğine göre, hayvanlar duyum yetisine sahiptirler. Ancak duyum bazı hayvanlarda hafızayı meydana getirdiği halde, diğerlerinde meydana getirmez. Bundan dolayı bu birinciler, hatırlama yeteneğine sahip olmayan sonunculardan daha zeki ve öğrenmeye daha yeteneklidir. Hafızanın yanında, sesleri işitme yetisine de sahip olan hayvanlar ise, öğrenme yeteneğine de sahip olurlar (Metafizik 1985, 980 a27-b5). Bilmenin temel unsurları olan, duyum, hafıza ve öğrenmenin hayvanlarda da bulunduğunu, ancak türlere bağlı olarak farklı derecelerde gerçekleştiği belirtilmektedir. Hayvan cinsinin bir üyesi olan insan türü de bilmenin zemini olan bu özelliklere sahiptir. Aristoteles’e göre insan dışında hayvan türleri, ancak tasavvur ve hatıralara sahip olurlar. Onların deneysel bilgilerden çok az bir pay almalarına karşılık, insan, sanatlara ve akıl yürütmeye kadar yükselir. İnsanlarda bilginin dayandığı deney, hafızadan çıkar (Metafizik, 980 b 25). "Aynı şeye ilişkin birkaç hatıra, sonunda, tek bir deney meydana getirir. Ve deney, sanat ve bilimle hemen hemen aynı yapıda bir şey gibi görünmektedir. Ancak aralarında şu fark vardır; insanlar, bilim ve sanata deney aracılığıyla ulaşırlar. Çünkü, Polos'un haklı olarak dediği gibi, 'deney, sanatı; deneysizlik ise rastlantıyı yaratmıştır'. Deneyle kazanılmış bir dizi kavramdan belli bir nesneler sınıfına ilişkin tümel bir yargı oluşturulduğunda sanat ortaya çıkar" (Metafizik, 981 a5). İlacın hastalarda denenmesi deneyin, sonucun çeşitli hastalık alanlarında kullanılması yargısı da zanaatın alanına girmektedir (Metafizik, 981 a10). Aristoteles'e göre, bilginin ilk unsurları duyumlardan bilime geçiş üç aşamada gerçekleşmektedir: 1- Duyumun devamı olan hafıza.2- Genel kavramın hareket noktasını sağlayan deney (tecrübe). 3- Özel hallerin çokluğundan kurtulmuş olan, meydana getirme ve eylem söz konusu olduğunda epistemenin ilkesi olan kavramdan oluşmaktadır (Tricot 1985, 81, not 1; İkinci Çözümlemeler II, Bölüm 19, 100a). Bilme şartları ve bilmenin aşamalarından hareketle bilgiyle ilgili genel bir çerçeve çizilmiştir. Çizilen bu çerçevede, duyum, hafıza ve öğrenme merkezde yer almaktadırlar. Öğrenmenin diğer unsurları ise tasavvur ve hatıralardır. İnsanın akıl yürütme ve sanatlara ulaşması, onları hayvanlardan ayıran unsalar olarak öne çıkarılmıştır. Bu ayrıcalığın temelini oluşturan deney de, aynı konuyla ilgili hatırlardan meydana gelmektedir. Böylelikle, bilme süreci, duyum, hafıza, hatıra, deney, akıl yürütme ve sanat şeklinde gerçekleşmektedir.Bilme sürecinde esas bir görev üstlenen deney, Aristoteles’e göre, pratikle ilgili olarak, hiçbir bakımdan, sanattan daha aşağı bir şey değildir. Hatta deney sahibi insanların, deney olmaksızın kavrama sahip insanlardan daha fazla başarılı oldukları görülmektedir. Bunun nedeni, deneyin, bireysel olanın, sanatın ise tümel olanın bilgisi olmasıdır. Her türlü eylem ve meydana getirme ise bireysel olanı konu alır. Çünkü tedavi eden hekimin iyileştirdiği, ilineksel olarak alınması dışında 'insan' değil, Kallias veya Sokrates 'tir. Tedavi edilmesi gereken birey olduğundan, deney olmaksızın kavrama sahip olan ve tümeli bilen, ancak onda içerilmiş bulunan bireyseli bilmeyen bir insan, sıkça tedavi yanlışları yapacaktır (Metafizik 981 a14-19). İnsan, diğer canlılardan ayrı olarak, deneyi bilgi haline dönüştürebilmektedir. Çünkü deney, uzun bir pratiğin, belli bir konuya ilişkin gözlemlerin birikimi sonucu ortaya çıkar (Tricot 1985, 80, not 4). Bunu da ancak insan gerçekleştirebilmektedir. Deney, tikelle ilgili olduğundan, bilmenin, özellikle de doğru bilmenin temelini oluşturmaktadır. Çok geniş anlamda kullanılan deney, bilim, teknik ve sanatlar için benzer görevler içermektedir. Fakat bu yeterli değildir; deneyin üstüne çıkarak tümellere, genele, nedenler bilgisine ulaşılması gerekir. Çünkü Aristoteles'e göre, bilim adamının, zanaatkarın ve sanatçının sıradan deney sahibine üstünlüğü, deneyin ötesinde, genelin bilgisine ulaşma isteklerinde yatmaktadır.Aristoteles'e göre, duyum yoluyla, kesin ve doğru anlamında bilimsel bilgi kazanmak mümkün değildir. Gerçekte duyumun konusu sadece tikel bir nesne değil, filan nitelikli bir nesne olsa bile, hiç değilse belli bir yerde ve belli bir anda, belli bir nesneyi algılamak gereklidir. Ayrıca, duyumlar bize, hiçbir şeyin nedenini de bildirmezler (Metafizik 981 b10). Bilim için gereken, genel olanı algılamak imkansızdır; çünkü genel ne şimdidir ne de buradadır; böyle olmasaydı genel olamazdı. Zira genel, her zaman ve her yerde olana denir. Bilimin, tümele dayalı olarak gerçekleşmesi ve tümelin de algılanamaması, bilimde algının azlığını ya da yokluğunu gösteren (Analytics Post., 87 b 20), ölçü kabul edilmiştir. Tümele varma sorunu, aklın kendini gösterme aracı olan, akıl yürütmeyle gerçekleşen bir durumdur.Aristoteles'e göre akıl, ruhun düşünme ve yargılamasıdır. Öncelikle düşünendir; gerçek bir şey değildir (De Anima, 429 a22). Aklın, bir zaman bilmesi, bir zaman da bilmemesi söz konusu olamaz. Akıl, hazır şartlarda özgür olarak kurulduğunda, o ne ise o şekilde gözükür: bu da onun ölümsüzlüğü ve sonsuzluğudur (De Anima, 430 a20). Eğer düşünme (thinking) algılamaya benziyorsa, ya o, düşünen varlığın yeteneğiyle eylemde bulunan ruhtaki bir süreçtir ya da ondan farklı, fakat benzer yanlarını alan bir süreçtir. Dolaysıyla akıl düşünebilir, duyumlanabilir olanla ilgili olmalıdır. Kısaca akıl, ruhun düşünmesi ve yargıda bulunmasıdır (De Anima, 429 a15-25). Aklın düşünme ve yargıda bulunma özelliği, akıl yürütmenin bir sonucu ortaya çıkmaktadır.Aklın ruhtaki konumu Aristoteles tarafından ele alınmıştır. Ona göre, insanda ruh, irrasyonel ve rasyonel yan olmak üzere iki ana bölümden oluşur. Rasyonel yanda da iki ana bölüm vardır: Bunlardan birincisi, şeylerin türlerini, onların oluşunun değişmeyen nedenlerini; ikincisi, değişken şeyleri kavramamızı sağlar. Bu nedenle ruh, farklı türden nesnelere farklı cevaplar vermektedir (Ethica Nicomachea,1139 a5). Ayrıca, ruhun rasyonel kısmında yer alan formlardan birisi erdemlerle, diğeri sanılarla ilgilidir. Sanının değişken olması, onun pratik bilgelik kısmında yer almasına neden olur. Erdemlerle ilgili olansa bilimsel bilgidir. Bu bilgi türü tümel, zorunlu, kanıtlanabilen sonuçlar hakkındadır. Bu özellikler ilk ilkelere çok benzerler (Ethica Nicomachea,1140 b25-30). Ruhun verdiği cevaplara göre ayrılan iki ana dal, iki bilgi öbeğine karşılık geldiği görülmektedir. Ando’nun belirttiğine göre, bu bilgilerden birine bilimsel bilgi diğerine sanı denir. Birincisi teorik, ikincisi pratik zihnin konularını oluştururlar. İdeal olan ve istenen teorik olandır (Ando 1965, 176).Aristoteles, belli alanlara ilişkin keşiflerin, hakikate ulaşma yollarından biriyle yapıldığını bildirmektedir. Ona göre, ruh (akıl) ya da bilme süreci, mümkün bilme şekilleriyle ve evetleme ile hayırlama tekniğini kullanarak hakikate ulaşır. Hakikate ulaşmak beş yolla mümkün olur; bunlar, sanat (techne), bilimsel bilgi (episteme), pratik bilgelik (phronesis), felsefi bilgelik (sophia), ve sezgisel akıldır (nous). Sanı ve yargılar bu gruba alınmamıştır, çünkü onların yanıltma payları vardır (Ethica Nicomachea,1139 b15). Hakikate varma yolları olarak tanıtılan unsurlar, bilgi dalları ve kurumsallaşmış yapılardır. İnsanın, insan olarak sahip olduğu, tanrısal nitelik taşıyan ve onu diğer canlılardan ayıran şey logos (akıl)dur (De Anima, 415 a1-10; Ethica Nicomachea, 1098 a1-15; Zeller 1897, 93). Bu yeteneğiyle bilgi elde eder, doğru, yanlış ve iyi, kötü yargılarda bulunma gücüne sahip olur (Baldry 1965, 89 -90). Aklın teorik ve pratik bölümleri, her şeyi üretir ve her şey haline gelirler. Teorik olan, bedenden farklı ve bağımsızdır; imkansız, ebedi, ölümsüz, kesinlikle salt ve mükemmel gerçeklik gibi özelliklere sahiptir. Pratik akıl, bedenle doğar ve ölür; dolaysıyla beden davranışlarının bir bölümünü oluşturur (Zeller 1897, 97-98). Teorik aklın daha önceki varoluşunu toparlayamayacağımızı Aristoteles belirtmiştir. Ancak pratik akıl, mümkün olan her türlü düşünceyi üretmekle birlikte kolay bozulan bir yapıya sahiptir (Zeller 1897, 101).Bilme süreci, Aristoteles’in bilgi anlayışının temelini oluşturmaktadır. Bilgi türlerinin nasıl oluştuğu ve ne türden özellikler kazandıkları, bilim anlayışı ile yöntem anlayışlarında incelenmektedir.

İçimdeki müzik

Şimdiye kadar tek kelime konuşmadım. Neredeyse on bir yaşındayım. İngiltere'nin saygın edebiyat ödüllerinden Coratta Scott King ödüllü yazar Sharon M. Draper'dan hüzün ve umut dolu soluksuz okunacak bir roman. Gerçek bir yaşam öyküsünden ilham alınarak kaleme alınmış. 11 yaşındaki Melody'nin hastalığının adı Spastik ikili kuadripleji yani beyin felci. Yürüyemiyor, konuşamıyor, tekerlekli sandalyeye mahkum. Hiçbir uzvuna komut veremeyen bu küçük kızın beyni ise mükemmel işliyor. Hikâye Melody'nin öğretmenlerine, arkadaşlarına, komşularına kısaca dış dünyaya kendini kanıtlama çabasını anlatıyor. İncelikli, naif, akıcı, komik ve ilham verici bir eser. Sesini asla unutamayacağınız bu cesur kızla tanışmaya hazır mısınız?

İçimdeki müzik özet

11 Yaşındaki Melody doğuştan bedensel engelleri olan, konuşamayan ama içinde kocaman bambaşka dünya barındıran bir kız çocuğudur. Bebekliğinden itibaren ailesinin üzerine titremesi, onunla ilgilenmesi ve ona şefkat göstermesi sayesinde yaşadığı hayatın zorluklarını göz ardı edebilmeyi başarmıştır. Melody ‘nin bebekliğini babası devamlı video kaydına almıştır ve Melody bu videoları izlerken devamlı kendini irdeler. Bu videolarda Melody’nin kolları ve bacakları hiç hareket etmiyor, hiç ağlamıyor ve yastık desteksiz oturamıyordur. Bütün bunlar şu an için de onun açısından devam eden sıkıntılardır. Melody konuşamadığı için birçok insan tarafından aynı zamanda zihinsel engelli sanılmaktadır. Hatta doktoru bile annesine Melody’nin zihinsel açıdan da engeller yaşadığını belirtir. Fakat annesi bunu şiddetle reddeder. O, kızının çevresindeki her şeyi tepki veremese de anladığını bilmektedir. Nitekim öyledir de. Melody olup biten her şeyi anlayabiliyor, analiz edebiliyor ve kendi iç dünyasında bunlara karşılık bile verebiliyordur. Çok kuvvetli bir fotografik hafızaya sahip olan kahramanımız gördüğü her şeyi adeta kafasına kaydeder. Bunun yanı sıra annesinin kazandırdığı bir alışkanlık ile Melody müziğe de oldukça ilgi duymaktadır.

Melody ve ailesinin olağan hayatı bu şekilde devam ederken kahramanımız okula gitmeye başlar. Melody heyecanlandığı, sinirlendiği ya da üzüldüğü durumlarda bir çeşit kriz geçirmektedir. Vücudu istemsiz şekilde sarsılıp garip sesler çıkarır. Okula gittiği bir gün de bu krizlerden birini yaşar. Çünkü öğretmenleri öğrencilerine zaten kapasiteleri yetmeyeceğini düşündüğü için aylardır aynı şarkıları ve aynı dersleri göstermektedir, bu da sonunda Melody’i çileden çıkarmıştır. Yaşanan kriz nedeniyle annesi apar topar okula çağırılır ve durumu öğrenen ve sebebini kavrayan anne sinirden çılgına döner. Çocukların bu denli küçümsenmesini kaldıramaz ve yaşanan olaylardan sona Melody’nin sınıfını değiştirmeye onu normal öğrencilerle aynı sınıfta ders aldırmaya karar verir. Bu Melody için oldukça yıpratıcı bir süreç olacaktır çünkü daha önce böyle bir ortamda hiç bulunmamıştır. Kendisi gibi özel çocuklar dışında hiç arkadaşı olmamıştır ve şu anda bir sınıf dolusu normal öğrencinin arasına katılmak zorunda kalacaktır. Ailesinin de katkılarıyla Melody bu durumu kabullenir ve yeni sınıfında dersler görmeye başlamak üzere okuluna geri döner. Sınıftaki diğer çocuklar için de bu durum oldukça zorlayıcıdır. Çünkü nereden bakılırsa bakılsın Melody’nin şekilsiz duruşu ve tavırları onları ürkütmektedir.

Melody yeni sınıfına alışmaya çalışırken aileye yeni bir haber bomba gibi düşer. Melody’nin annesi hamiledir ve bu durum hepsi için biraz karmaşık duygular ifade etmektedir. Annesi içten içe bu çocuklarının da Melody gibi bir engelle doğmasından çok korkmaktadır. Aynı korkuları Melody de hissetmektedir. Bebek normal doğsa da kendisinden üstün olacağı, onun yapamayacağı şeyleri yapabilecek olması fikri de onu biraz rahatsız etmeye başladı. Annesinin hamileliği sürecinde Melody’nin bakımına yardımcı olmak üzere Bayan V. ,Melody ona böyle hitap ediyor, hayatlarına dahil oluyor. Melody ve Bayan V. arasında çok sağlam bir bağ kuruluyor. Bu süreçte beklenen bebek sağlıklı bir şekilde aileye katılır. Melody dail bütün aile üyeleri onu sevgiyle sarıp sarmalar ve onun bu denli sağlıklı olmasına kendisi bile şaşırsa da en çok Melody sevinir.

Hayatı bu şekilde devam eden Melody’e okulda yardımcı olması üzere bir yardımcı bulunur. Melody onun sayesinde derslere katılım gösterip daha kolay çalışabiliyordur. Ama bu yardımlar ona yeterli gelmez. Aklında sadece düşüncelerini sesli dile getirebilecek bir bilgisayara sahip olmak vardır. Bunu hem yardımcısıyla hem ailesiyle paylaşabiliyordur, çünkü artık önünde Bayan V. ve annesinin onun için hazırladığı minik bir manevra ile hareket ettirebildiği harfleri vardır. Bilgisayar isteği uzun uğraşlar sonucu ailesi tarafından karşılanır ve bu Melody’nin dünyasının değişiminin başlangıcı olur.

Okulda arkadaşları ve öğretmenleri tarafından hafife alınan Melody, okullar arası bilgi yarışması için seçmelere katılmak ister ve gösterdiği üstün başarı ile takıma dahil edilir. Bu herkes tarafından beklenmedik bir gelişmedir. Takıma dahil olmasıyla arkadaşları ile arasındaki ilişkiler gelişmeye başlar en azından Melody için öyle görünmektedir. Ta ki yarışma sabahı arkadaşlarının ve öğretmeninin onu beklemeden yarışmaya gitmek üzere uçağa bindiğini öğrenene kadar. Ne yapıp edip yarışmaya yetişen Melody, orada da harikalar yaratır ve toplum buna büyük ilgi duyar. Bu kız hem çok zeki, hem de bir cihaz ile konuşabiliyor nasıl ilgi çekmesin ki. Yarışma bitiminde arkadaşlarıyla ve öğretmeniyle yüzleşen Melody onlara da büyük bir ders vermiş olur. Eve döndükten sonra yaşadığı bütün bir seneyi düşünüp taşınan Melody hayatının bundan sonra hiç de eskisi gibi olmayacağına artık daha emindir.

Basit bir dille yazılmış, akıcı olay örgüsüyle okuyucusunu tutan bir kitaptı. Kitabın konusu gereği içinde birçok mesaj barındırmaktaydı. Bir okuyucu olarak engelli bireylere karşı bir farkındalık yarattığı tartışılmaz bir gerçektir. Bu kitaptan önce tekerlekli sandalyede gördüğüm bir insanın kafasından nelerin geçebileceğini hiç düşünmemiştim ama artık hislerini, duygularını daha farkında olarak yaşıyorum. Kitapta anlatılan karakterlerin betimlemeleri de oldukça iyiydi. Bu başarı benim için kitabı sevdiren en büyük etkenlerden biridir. Çünkü karakterleri kafanızda net canlandırabilmeniz sizi hikayenin içine daha fazla sokuyor. Bu nedenle severek okuduğum ve beğendiğim bir kitap oldu. Dilinin modern düzeyde basit ve akıcı olması da kitabı hızlı okunabilir kılıyor bu nedenle okurken sıkılmıyorsunuz. Bu minicik ama dev kızın

hikayesini okumanızı, dünyanıza katmanızı şiddetle tavsiye ediyorum.

(en iyi seçersen sevinirim lütfen)