Selam
Niğde, şifalı bitkiler konusunda oldukça zengindir. Sarı Zambak, Lale (Gelincik), Kardelen Çiçeği, Yabani Buğday, Yabani Nohut ve Yayla Çiçeğinin yanı sıra, parfüm ve kozmetik sanayisinde kullanılan, endemik bitki türleri de mevcuttur.Bunlar;
Adaçayı: Bu ad altında; süpürge, başak, Anadolu ve misk adaçayı şeklinde adlandırılmıştır.
Alıç: Bölgede alıcın iki türü mevcut olup (meyvesi küçük ve büyük olan); meyvesi büyük olanların sarı ve kırmızı renkli türü mevcuttur.
Anason: Yerli halk, köfte içine ve turşu kurarken kullanmaktadır.
At Kuyruğu: Sulak alanlarda, bol miktarda yetişmektedir.
Ayrık Otu: Bölgede hemen hemen her türlü toprakta yetişmektedir.
Badem: Hem aşısı hem de doğada kendiliğinden yetişen türü mevcuttur.
Baldıran: Bahçe içlerinde ve yol boylarında yetişen bu bitki şifalı bitkiler arasındadır.
Ballıbaba: Nadasa bırakılan tarlalarda ilkbaharla birlikte yetişmektedir.
Ban Otu: Yine ekin tarlalarında, nadasa bırakılan tarlalarda ve kırlarda yetişen bitkidir.
Beş Parmak Otu: bol miktarda mevcuttur.
Beyaz Çöpleme: Ormanlık bölgelerde ve yüksek yaylalarda mevcuttur.
Bit Otu: Mavi - Mor çiçekleriyle bahçelerde ve yol kenarlarında yetişir.
Böğürtlen: Genellikle çileğe benzeyen meyveleri, olgunlaşınca toplanıp yenilmektedir...
Civan Perçemi: Her türlü toprakta yetişir, çiçeği beyaz ve sarı olanı vardır.
Çakşır Otu: Kaynatılıp içildiğinde Grip-nezle ve soğuk algınlığına iyi gelir.
Çiğdem: Sarıçiçekleri ile ilkbaharın müjdesidir.
Çilek: Alihoca, Çiftehan, Darboğaz, Emirler köylerinde bol miktarda yetişmektedir
Çoban Çantası: Ekilebilir arazilerde yetişen bu bitkiye yörede bol miktarda rastlanmaktadır.
Ebe Gümeci:. Yörede bol miktarda bulunmaktadır.
Eşek Hıyarı: Genellikle yol kenarlarında rastlanmaktadır. (Cırtatan) olarak bilinmektedir.
Eşek Kerdemesi: Yöremizde kaynatılıp içilerek alerjik kaşıntılara ve mide yanmalarına iyi geldiği gibi ciltteki kaşıntı bölgelerine de sürülebilmektedir.
Fesleğen: Bahçelerde ve saksılarda yetiştirilen fesleğen (Reyhan) olarak ad vermiştir.
Gelincik: Kırmızı ve pembe çiçek açan iki türü yetişmektedir.
Gıvışkan Otu: Bahçe işleri ve tarlalarda yetişir. Yöre halkı böreğini yapılaraktadır.
Gökçe: (Gevelek), Ökse otudur. Kiraz, armut, köknar ve dikenli ardıcın dallarında asalak olarak yetişir. Toplayıp çay olarak tüketmektedir.
Gül: Bu güllerin çiçekleri toplanarak reçel yapılmaktadır,
Güvey Feneri: Bu bitki, peynir yapımında maya olarak kullanılmaktadır.
Hardal: Sarıçiçekleri ile ilkbaharda kendiliğinden yetişen (Eşek Turpudur)
Hindiba: Sarı renkli çiçek açan (Karahindiba), mavi çiçek açanı da vardır..
Hint Keneviri: Bahçelerde kendiliğinden yetişir. Tohumları (Kavurga) tüketilmektedir.
Hüsnü Yusuf: Bahçelerde süs bitkisi olarak yetiştirilmektedir.
Kayışkıran: Sulak alanları seven, pembemsi çiçek açan dikenli bir bitkidir.
Keklik Gözü: Kızılımsı küçük çiçekli olan bir bitkidir.
Kenger: Kökü taze iken tüketilen, sütünden ( sakız) yapılmaktadır.
Kısa Mahmut: Her türlü toprakta bol miktarda yetişmektedir.
Koyun Otu: Bölgede bol miktarda yetişmektedir.
Kök Boya: Hemen hemen her yerde mevcuttur.
Köpek Dili: Yöresel ismi danadilidir. Toplanarak böreklerde tüketilir.
Köpek Üzümü: Yabani asmalarda olan bu bitki bahçe çitlerinde kendiliğinden yetişmektedir.
Kurt Pençesi: Sulak dere ve çayırlarda kendiliğinden yetişen bir bitkidir.
Kuşkonmaz: Bölgede yabanî türü mevcuttur.
Kuzu Kulağı: Yaylalık ve yüksek sulak yerlerde yabanî türü yetişmektedir.
Madımak: Her türlü toprakta bol miktarda yetişmektedir.
Menekşe: Mor çiçek açan yabani türü bol miktarda yetişmektedir.
Mürver: Çay kenarlarında, bahçe duvarlarında bol miktarda yetişmektedir.
Nane: Genellikle çok ve bol miktarda bulunmaktadır.
Oğul Otu: Bal arısının en çok bal özü topladığı bir bitkidir.
Öksürük Otu: Genellikle sulak alanlarda sıkça rastlanmaktadır.
Ölmez Çiçek: Genellikle ormanlık alanlarda yetişmektedir.
Papatya: Bölgede üç türüne rastlanmaktadır.
Salep: Ormanlık bölgelerde bol miktarda mevcuttur
Sığır Dili: Yaprakları dikenli, bu ota yörede (Sormuk Çiçeği) denir.
Sığır Kuyruğu: Yöresel adı (Kolan Koltuğu)dur.
Sinirli Ot: Genellikle sulanabilir alanlarda yetişir.
Solucan Otu: Sardunyaya bezer, kayalık bölgelerde yetişmektedir
Sütleğen: Haddinden fazla yetişen bu bitki, çobanlar tarafından küçükbaş hayvanların memelerinde oluşan kurtları öldürmede kullanıldığı bilinmektedir.
Yarpuz: Sulak dere kenarlarında kendiliğinden yetişir.
Yer Somunu: Diğer adı Sıkla men’dir.
Yoğurt otu: Yörede bol miktarda mevcuttur.
Kaynak:https://www.borhaber.net/nigde-yoresinde-yetisen-sifali-bitkiler-makale,4113.html
iyi dersler
