Sağlık Olsun
Mahallemizde Ömer adında bir çocuk vardı. Arkadaş demiyorum çünkü o bizimle hiç oynamazdı. Aslına bakarsanız kimseyle oynamazdı. Mahallenin sokaklarında yürürken hep bir şeylerden hoşnutsuz olduğunu farkederdik. Kimi zaman bu ne biçim saha der, kimi zaman ayakkabısını beğenmez, kimi zaman çok sıkıcı buralar der sürekli söylene söylene gezerdi. Bizlerde aramızda aceba bunu mutlu eden bir şey var mı diye çok merak ederdik.
Bir keresinde bakkal amca bizlere çikolata vermişti. O kadar mutlu olmuştuk ki. O sıra da Ömer de oralarda gezinirdi. Bakkal amca ona bir çikolata ikram etti. Çikolata alan çocuk nasıl olur bilirsiniz. Havalara uçar, yüzünde tebessüm oluşur. Ömer öyle davranmadı. Yüzünü ekşite ekşite yedi. Kimi zaman ambalajını beğenmedi kimi zaman da tadını. Zaman içerisinde Ömer’e alışmıştık. O hep bizi dışarıdan izler oyunlarımıza katılmazdı. Hiçbir şey onu mutlu etmez hiçbir şeyin kıymetini bilmezdi.