Cevap:
Açıklama:
KÖYLÜ İLE YILAN
Merhametli köylünün biri, soğuk bir kış günü tarlasında gezinirken neredeyse soğuktan donmak üzere olan bir yılana rastlamış. Zavallı yılan, tarlanın bir köşesinde kıvrılmış, kıpırdamadan yatıyormuş. Belli ki öldü ölecek, son nefesini verecek.
Dayanamamış köylü, sonrasında neler olabileceğini çok da düşünmeden almış yılanı yerden, atmış sırtına, götürmüş evine. Uzatmış ocağın başına boylu boyunca sarmış, sarmalamış, ısınmasını sağlamış.
Yavaş yavaş ısınıp kendine gelen yılan durur mu hiç yerinde? Sadece canı kanı kendine gelmemiş, öfkesinin buzları da çözülüp erimiş. Birden kaldırmış başını ıslaklar atarak, toplamış bütün gücünü yeniden. Bütün gücüyle köylünün üstüne atlayıp onu sokmaya hazırlanmış.
Köylü hemen durumu fark etmiş, kendine gelmiş:
"Vay nankör hayvan seni!" demiş. " Böyle mi olacaktı iyiliğime karşılığın? Öyleyse cezanı çekeceksin!" Bir koşu gidip almış baltasını. Yılandan önce davranıp alıvermiş canını.
Merhamet güzel şeydir gerçekten de
Ama göstermeli sadece kıymetini bilene
