Konu:
Türk EdebiyatıYazar:
goonOluşturulma Zamanı:
2 yıl önceCevap:
Yine her zaman ki gibi her şeyin suçlusu bendim.Niye mı derseniz bende bilmiyorum.Artık onlanlar canımı yakıyo.Dışarı çıkmak yok,Telefon yok,ailem izin vermedigi surece odamdan çıkmak yok yokta yok...
Bazen soruyorum kendime neden ben?
ama cevap alamıyorum.Her zaman böyle oluyo kendime soruyorum ama cevap yok.Hep özendim benim ile yaşıt olanlara ama nerde onlarda ki şans bende olsa keşke.Lakin keskeler hic fayda etmez.
Yine dovuldugum bir gündü her yarim kan içinde canım acıyor.Her zamanki gibi olmuştu babam eve sarhoş gelip beni dövmüştü.Peki sonra mı ne oldu borçlandığı bir adam ile evlenecegimi söyledi.Mutlu olmuştum onlardan kurtulacağım için.Ama sevincim kursağımda kaldı cunki adam dedem yaşındaydı.
Aradan 2-3 gun geçmişti zorla evlendirilecegim gündü bugün herkes mutlu bir tek ben üzgünüm.Halbuki sevdiğim adam ipe evlenirken giyecektim bunu ama nasip değilmiş...
O an aklıma bir fikir gelmişti "Kaçacaktım".Zaten herkes çok meşguldü anlamazlardı bile.Bulundugum odanın camından baktım kimsecikler yoktu.Bu gelinlikle atlamak zor olabilirdi ama olsun yapacaktım...
Aşağıya atlamıştım kimse görmemişti diye umuyordum.Ama galiba görmüşlerdi cunki etrafım sarılmıştı.O an sonunun geldiğini düşünmüştüm ama kendi sonunu kendim getirecektim.
Arkamda bir silah vardı galiba korumalardan düşmüştü onu elime alıp kafama dayadım ve kimseyi dinlemeden tetiği çektim.Tek hissettiğim tetiği çektikten sonra bana ateş edilen mermilerdi...
"Ben Park Ara asla mutlu olamayan ve en sonunda kendi canını alan Park Ara galiba benim hayatımda mutlu olmak günahtı ve bende bu günahı işleyemedim..."
UMARIM YARDIMCI OLMUŞUMDUR TAMAMEN KENDIM YAZDIM VE KADAKTERIN ISMINI KORE ISMI SECTIM ISTERSEN DEGISTIRE BILIRSIN
Yazar:
kingbouq
Bir cevabı oylayın:
3Merhαbαlαr Optiş ♡
❦ÜVEY ANNE❦
↬Günlerden bir gündü. Dışarıda oynuyordum, annem beni çağırdı. Su istedi, çok kötü görünüyordu. Suyunu verdim, akşam oldu. Babam geldi, babam geldiğinde annem uyuyordu. Babama sabah olanları anlattım. Babam annemin ateşine baktı. Çok fazla ateşi vardı. Hastaneye götürdük, doktorlar anneme baktı. Annemin çok ciddi hastalıkları varmış. Fakat annem bunları daha önceden biliyormuş, bize söylemiyormuş. Babam anneme bu yüzden kızdı. Neyse, eve gittik. Uyuduk, sabah oldu. Aradan 4-5 gün geçti. Bir gün annemi kaldırmaya çalışıyorduk, kalmıyordu. Babam annem nefes alıyor mu diye baktı. Bana "annen nefes almıyor.." dedi. Çok üzüldüm, ağladım. Hastaneye götürdük, orada da birşey yapamadılar. Annem rahmetli oldu. Bütün gün ağladım. 1-2 ay sonra babam eve başka bir kadın getirdi. Bana onu üvey annem diye tanıştırdı. Ben üvey anne istemiyordum. Babama da bunu söyledim. Babamın annemi çabuk unuttuğunu anlamıştım. Üvey annemle 3-4 gün sonra nişan felan yaptılar. Artık o da benim bir annemdi. Ama üvey annem! Onu sevmemiştim. Bana durmadan kötü davranıyordu. Babama bunu söylüyordum, inanıyordu. Çok üzülüyorum..Babam niçin bana inanmıyordu ki?..
❦SON❦
Metin ile ilgili cümleler:
Bαşαrılαr ♡
@Siα♥︎
#İremm
Yazar:
mugsyfsen
Bir cevabı oylayın:
13