Cevap:
“Eskiden bir hastanede çalışıyordum ve çoğu zaman gece vardiyalarına kalıyordum. Sabah saat 3 civarında bir şeyler atıştırmak için otomata gittim. Otomatın yanında kafeteryaya bakan camlı bir kapı vardı. Kapıdan birinin girdiğini net bir şekilde gördüm. Kafeteryada birini görünce açılan sensörlü ışıklar olduğunu hatırladım ancak bu ışıklar yanmadı, içerisi hala karanlıktı. Daha yakından bakmaya gittim ve içeride yürüyen insanların doğrudan bir duvarın içine yürüdüğünü gördüm. Koşarak ayrıldım. Hayatımda hiç bu kadar hızlı koştuğumu hatırlamıyorum.”
Açıklama:
Annemin anlattığı bir hikayeye göre, ben daha bebekken bir gece çok mızmızlanıyormuşum ve annem de bu yüzden beşiğime beni kontrol etmeye gelmiş. Birkaç kez odama geldikten sonra annem oldukça yorulmuş. Ben tekrar ağlamaya başladığımda annem yine odama gelmek için ayağa kalkmış ancak başka ayak sesleri duymuş ve çıldırmış çünkü annem orada tek başınaymış. Ayak sesleri durduğunda annem beşiğin sallanma seslerini ve yaşlı bir kadının sesini duymuş. Bu ses, benimle konuşup beni sakinleştirmeye çalışıyormuş. Çok garip!”
Anneannem ölmeden önceki 1 hafta, ölen akrabalarıyla konuşmaya başladı. Örneğin ölü kız kardeşiyle “Tamam Rose. Yakında orada olacağım” diyerek konuşurdu. Bunu yalnızca ölü akrabalarla yaptığını fark ettik, bu yüzden hala hayatta olan erkek kardeşi Henry ile konuşmaya başlaması garipti. Ya da biz öyle düşündük! Anneannemin Henry ile yaptığı konuşmadan sonra Henry’nin öldüğüne dair bir telefon aldık