Cevap:
Merhaba
Açıklama:
...Keşke bisikleti vermeseydim diyordum ama artık vermiştim ve olan olmuştu. Bisiklete biraz baktık fakat çok fazla kırığı vardı ve tamir edecek malzemiz yoktu. Babam "Bunu yapamayız bir tamircinin görmesi gerek" dedi. Ben de "Tamam baba o zaman Veysel'i görmeye gidebilir miyiz??" diye sordum. Babam olur dedi, Ve hastaneye gitmek için yola çıktık. Yolda ona ne diyeceğimi düşünüyordum. "Veysel özür dilerim keşke bisikleti sana vermeseydim gerçekten çok üzgünüm" diyip üzüntü mü belli etmeliyim derken Babam'ın bana seslendiğini duydum.
- Efendim baba.
-Hadi oğlum geldik.
O sırada karşımda duran hastane'yi görmüştüm. Hemen indim ve koşa koşa gittim. Veysel bacağını kırmıştı. Yatıyordu hareketsizdi o an o kadar korktum ki babası Mehmet amca durumunun iyi olduğunu söyledi. O zaman içime bir serinlik geldi. Bir yarım saat bekledikten sonra Veysel uyandı ona ne diyeceğimi bilemiyordum çünkü kazayı benim bisiketimle yapmıştı. Ağzımdan sadece "Özür dilerim." kelimesi çıktı. Bana bakarak " Neden özür diliyorsun" diye sordu. Yüzünde sıcak bir gülümseme vardı. İçim rahatladı ve "Kaza yaptın onun için çok üzgünüm keşke sana bisiketimi vermeseydim" dedim.
- Senin suçun değil ben ısrar ettim, hem ben iyiyim. dedi. Bisikleti sordu o haliyle.
Ben de kırıldı dedim. Bu sefer o benden özür diledi. Ben de "Sorun değil " diyebildim. Ve bir ay sonra tamamen koşmaya başladı. Onun için çok mutluyum.
Not: (Ç) alıntı değildir.
Kolay gelsin iyi çalışmalar dilerim.
#sedef
Rehber opti #ÁdenŚu
Yazar:
pantherglass
Bir cevabı oylayın:
4