Cevap:
Öykünün konusu bir memur ve onun burnunu konu almaktadır. Dokuzuncu dereceden memur olan bir adamı burnu terk eder. İkisi de ayrı ayrı hayatlarına devam eder. Olayın kahramanı Kovalev burnunu kaybettikten sonra da saygınlığını yitirdiğini hissetmeye başlamaktadır. Burun, makamın ve mevkinin verdiği saygınlığı simgelemektedir. Kovalev sadece elinde memurluğunun kaldığı hissine kapılır. O böyle düşünürken burnu da Petersburg’da bir memur kılığında gezmeye başlar.
Bahar günü, Petersburg. Barber Ivan Yakovlevich kahvaltı yapmaktadır. Karısı Praskovya kahvaltıda ekmek pişirip masanın üzerine koymuştur. Berber, düzgün bir somun parçasını ısırdıktan sonra dehşet içinde burnunu ekmeğin içinde bulur. Yakından baktığında, müşterilerinden biri olan Kovalev'e ait olduğunu anlar. Elbette sokakta tatsız buluntulardan kurtulmaya çalışır, ancak yoldan geçenleri ara sıra ona geri verir. Sonunda burnunu nehre atmayı başarır.
Bu sırada Kovalev uyanır. Aynaya yaklaşırken burnunun olmadığını dehşetle fark eder. Ancak önemli bir mevki elde etmek ve kendine bir gelin bulmak arzusuyla Petersburg'a gelmiştir. Ve birincisi ve ikincisi için, sadece düzgün görünmesi gerekiyor. Sokakta Kovalev kendi burnuyla buluşuyor. Burun, dindar bir şekilde duaları okuduğu Katedral'e gider. Utanan Kovalev ona yaklaşır ve onu yüzündeki hak ettiği yere dönmesi gerektiğine ikna etmeye çalışır. Burun ne dediğini anlamamaktadır ve ilk fırsatta farkedilmeden ayrılır.
Hayal kırıklığına uğrayan Kovalev, bunun nasıl olabileceğini tartıştığı eve koşar. Bunun, kızıyla ertelenen düğün nedeniyle onu kızdırmak isteyen Podtachina'nın işi olduğu sonucuna varır. Yanına burnunu getiren icra memuru gelir. Burun yurt dışında sahte belgelerle kaçmaya çalıştığı ancak yakalandığı ortaya çıkar. Ancak Kovalev burnunu yüzüne geri döndüremez ve doktor bile ona hiçbir şekilde yardım edememiştir. Genellikle bir bankada burnunu alkollü hale getirmesi ve meraklılara para için göstermesi tavsiye edilir.
Birkaç gün sonra burun yerindedir - Kovalev'in yüzünde. Sevinci sınır tanımıyordur. Kovalev berbere tıraş olmaya geldiğinde, Ivan Yakovlevich çok utanmış görünmektedir ve müşterinin burnuna dokunmaktan korkmaktadır. Daha önce müşterinin yüzünün bu kısmına tutunduysa, şimdi elini sadece yanaklara koymaktadır.
Kovalev işi için her yerdeydi, tanıdıkları tarafından sıcak bir şekilde karşılandı, nihayet eskisi gibi tütün koklayabildi. Genel olarak burnunu geri kazandığından beri sadece iyi ruhlar içinde görülüyordu.
Yazar, tüm bu hikayede şaşırtıcı, gerçek dışı ve genel olarak durumun mantıksız olduğunu ifade ediyor. Pek çok yazarın öykülerinde bu tür konuları ele almasına şaşırır. Ancak anlatıcı, bu tür hikayelerin nadir olduğunu kabul ediyor, ancak yine de oluyor.
Gogol'un çalışmalarının eleştirmenleri ve araştırmacıları uzun zamandır çalışmanın şifreli bir mesaj olduğu sonucuna varmışlardır.
Burun öyküsüyle Gogol alegorik bir anlatım yakalıyor. Bu hikaye absürt mizahla yapılan bir yergi özelliği taşıyor. Sabah uyandığında burnunu yerinde görmeyen adam burnunu takibe başlıyor. Kulağa mantıksız gelse de Gogol yazmış.
Burun Öyküsünü Gogol 1835’de kaleme aldığı bu kısa öykü yayınlansın diye gönderilen yerlerden sert geri dönüşler alıyor. Öyküde yer alan yergiyi ve eleştiriyi gören Puşkin hemen kendi dergisinde yayınlıyor
