İsim verme geleneğinde çok eskiden bebekler beyaz bir keçeye sarılır, evin eşiğinden 3, 7 veya 9 kere geçirilirdi. Bu işlemden sonra isim konulurdu. Böylece bebeğin yaşamı boyunca temiz yaşaması ve uzun ömürlü olması beklenirdi.
Türklerde genelde isim baba tarafından verilirdi. Bebek doğduktan sonra eve gelen ilk kişinin ismi verildiği gibi kimi zaman da bebeğin söylediği ilk söz isim olarak verilebiliyordu. Dede Korkut hikayelerine göre isimleri obanın başında bulunan Korkut Ata verirdi. Bebek doğduktan sonra geçici bir isim verilir, asıl ismi ise çocuğun avda veya savaşlarda gösterdikleri kahramanlığa göre verilirdi.
İsim verme Türk kültüründe önemli bir rol oynar. Türkler isim verirken, geçmişteki büyüklerinin isimlerini koyarak onlara hem saygı gösterdiklerini hem de varlıklarını sürdürdüklerine inanırlar. Verdiği isimlerin anlamlı olmasına özen gösterirler, çünkü isimler kişinin geleceğinde etkili olacağına inanırlar.
Hem İslamiyet öncesi dönemde hem de İslamiyet sonrası dönemde bu durumda bir değişiklik olmamıştır. Ancak dinlerindeki değişim ile Kur'andan isim koyma adeti ile cennete gireceklerine inanmaya başlamışlardır.
Dede Korkut hikayelerinden ise, çocuklar kahramanlıklarıyla isim sahibi olmaktadır. Uzun yıllar ismi olmayan çocuklar, örneğin Boğaçhan boğa ile yaptığı güreş sonucunda isim sahibi olmuştur.
Dede Korkut hikayelerinde çocuklar ilk doğduklarında geçici isim alırlar, daha sonra yaptıkları kahramanlıklara göre sürekli isme sahip olurlardı. Örneğin Boğaçhan, boğa ile güreşmesi sonucu bu ismi almıştır.
Türkler, genellikle anlamlı ve büyüklerinin isimlerini çocuklarına koyan bir topluluk oldu. Çünkü iyi isimlerin, iyi insanların çocuklarının davranışlarına etkili olacağına inanıyorlardı.
Dinin etkisiyle de beraber dini isimler çocuklara isim olarak vermeye başlandı.
Herhangi bir büyük olmasa bile, anlamlı isimler her zaman Türklerin çocuklarına verdiği isimler arasında oldu. Çünkü ismin anlamının gelişiminde etkili olacağını düşünüyorlardı.
